Afera biletowa [16 maja 2007]

O 6 pociag budzil sie ze snu. Kolejne postacie zmierzaly w kierunku toalety, z lazienek ciagle dobiegaly nieprzyjemne dla naszego ucha, żeby nie powiedziec obrzydliwe, odglosy ciaglego charchania. Tutaj robi to każdy. Przynajmniej każdy mezczyzna. Rownie czesto zdarza sie puszczanie bakow w obecnosci innych osob. Ciekawe, ktore z naszych, tak dla nas oczywistych zachowan, budzi podobne odczucia u Chinczykow.
Mocno zmeczeni dluuuuga podroza, wygramolilismy sie z pociagu. Xian nie wygladal tak nowoczesnie jak Szanghaj, poczulismy dobrze znane nam z Indii uczucie irytacji, gdyz co chwile ktos probowal nas naciagnac na hotel, taksowke lub wymiane pieniedzy. Również miasto było bardziej zniszczone i brudne, zas ludzie na pierwszy rzut oka wydawali sie nieco odmienni od mieszkancow Szanghaju.
Nauczeni poprzednim przykladem, chcielismy dokonac zakupu biletow na pociag do Tybetu jak najszybciej, tym bardziej, ze wiedzielismy ze trasa jest oblozona. Napisalismy na kartce gdzie i kiedy chcemy jechac i mielismy przygotowany przewodnik z slowniczkiem kolejowym. Znalezlismy nawet odpowienie anglojezyczne, oczywisie na miare miejscowych mozliwosci, okienko, gdzie mielismy kupic bilet.

Po dlugiej i nielatwej rozmowie pani wetknela do reki Kamili kartke, w ktorej było napisane w kilku zdaniach, jakie kryteria należy spelnic, aby kupic bilet. Okazalo sie, ze w przypadku obcokrajowcow niezbedne jest zaproszenie z Lhasy, by w ogole moc kupic bilet. Jednak pani tylko obojetnie wzruszyla ramiona, gdy zapytalismy ja, gdzie takie zaproszenie możemy uzyskac. Z pustymi rekami odeszlismy od okienka. Mielismy nadzieje, ze w hotelu ktos nam wyjasni, co mamy zrobic. Rozemocjonowani wsiedlismu do taksowki, pokazujac w aparacie fotograficznym zdjecie strony internetowej, na ktorej rezerwowalismy hotel, gdzie chcemy jechac. Taksowkarz usmiechnal sie, pokiwal glowa i kluczac ulicami miasta zawiozl na pod piekny hotel, ktory tylko z jednego czlonu nazwy przypominal miejsce, gdzie mielismy sie zatrzymac, a szkoda...
Taksowkarz nie bardzo wiedzial, gdzie jechac i dopiero obsluga hotelu wyjasnila sprawe. Po kilku minutach dojechalismy na miejsce, choc taksowkarz poczatkowo nie zauwazyl naszego hotelu. Dopiero po naszej interwencji, wjechalismy tam gdzie trzeba. Kierowca z zadowoleniem wreczyl nam kwitek, zadajac za trase dwukrotnie wiecej niż powinien, nie uwzgledniajac swojej hotelowej pomylki. Zaplacilismy mu polowe kwoty, z czym nie mogl sie pogodzic, gdyz nie udalo mu sie naciagnac turystow. Jednak recepcjonistka upewnila nas, ze nasza kwota była w porzadku.
O niczym innym nie marzylismy jak o prysznicu i krotkiej drzemce. Prysznic okazal sie koszmarem, ktory powtarzal sie przez kolejne trzy dni. Z rur kanalizacyjnych wydobywal sie niesamowity fetor, ktory znany jest tym, którzy mieli okazje znalezc sie na przyklad w poblizu zakladow celulozowych. Koszmar. Smrod wydobywal sie w kilka chwil po puszczeniu wody. Umeczeni podroza i prysznicem zasnelismy jak dzieci. Tego dnia miedzy innymi raz jeszcze znalezlismy sie na dworcu, aby kupic bilety do Lhasy... A jak do tego doszlo?
Zapytalismy w naszym hotelu recepcjonistki, by poradzila nam jak zdobyc pozwolenie na wjazd do Tybetu. Zdziwiona naszym pytaniem, poinformowala, ze paszport powinien w zupelnosci wystarczyc. Jakos nie bardzo moglismy w to uwierzyc. Postanowilismy potwierdzic informacje w jakims biurze podrozy. W sumie do dnia wyjazdu nie udalo nam sie znalezc zadnego :), ale za to trafilismy do hotelu, ktory organizowal wycieczke jednodniowa po okolicy ze zwiedzaniem miedzy innymi Terakotowej Armii - osmego cudu swiata - 7 tys zolnierzy strzegacych grobowca cesarza Huang Shi.
Oczywiście zapisalismy sie na te wyprawe i przy okazji, pelni nadziei, ze pani ktora wspolorganizuje takie wycieczki, ma pojecie o podrozowaniu po Chinach, zaczelismy wypytywac o pozwolenie na wjazd do Tybetu. Jakiez było nasze zdumienie, gdy poinformowala nas, ze paszport powinien wystarczyc, gdyz Chinczycy jadac do Tybetu musza posiadac ze soba jedynie ID (dokument tozsamosci). Pelni nadziei w sercu ochoczo pomaszerowalismy na dworzec. Jakaz była nasza radosc, gdy ponownie ujrzelismy nasza "ulubiona" pania w kasie. Dzielnie, pewni siebie, ponownie poprosilismy o bilety do Lhasy na 19 maja. W odpowiedzi na pytanie o pozwolenie podalismy paszporty, otwarte na stronie wizy, aby pani nie musiala sie zbytnio trudzic nad jej szukaniem ...

Wbrew naszym oczekiwaniom pani pokiwala przeczaco glowa i podala nam dobrze już znany swistek kartki z informacja jaki, blizej nie okreslony dokument, mamy posiadac, by moc zakupic bilet. Co wiecej pokazala nam na scianie tablice z rozporzadzeniem. W sumie wiedzielismy, ze potrzebne jest nam pozwolenie, by moc wjechac do Tybetu, irytujacy był natomiast fakt, ze nikt nie umial nam powiedziec, gdzie taki dokument zdobyc.






Hmmmm skoro Chinczycy nie wiedza gdzie, to skad my mielismy wiedziec... Ale my nie z tych co sie latwo poddaja. Wymyslilismy, ze pojdziemy do krajowych linii lotniczych i może tam zalatwimy pozwolenie, a pojedziemy koleja. Sfotografowalismy sobie rozporzadzenie po chinsku i ruszylismy do najbllizszego biura. Oj oj oj pani bardzo chetnie chciala nam sprzedac bilet, o pozwolenie nie zapytala, a jak pokazalismy tresc rozporzadzenia zrobila wielkie oczy i powiedziala ze nie wie o co nam chodzi. Byliśmy bliscy obledu. Do Tybetu możemy poleciec bez pozwolenia, ale pojechac pociagiem już nie? O co chodzi?

Sprawa nie wyjasnila sie takze w kolejnym biurze lokalnych linii lotniczych, ale jej pracownica na tyle sie zaangazowala, ze wykonala 3 telefony, przedyskutowala sprawe z kilkoma osobami i napisala nam na kartce adres oraz nazwisko osoby, ktora nam pomoze... Okazalo sie ze trafilismy do miedzynarodowego hostelu mlodziezowego .... Tam wyjasniono nam procedure. W skrocie: kupowalismy u nich 2 dniowa wycieczke po Lhasie, co dawalo nam pozwolenie na zakup biletu, wejscie do pociagu i wjazd na teren Tybetu, gdzie moglismy zostac tak dlugo, jak dlugo wazna jest nasza wiza chinska.
Przypomina mi to troche wjazd do Anglii, gdy praca w niej była nielegalna. Kupowalo sie bilet na 2 tygodnie, na granicy mowilo, ze jedzie sie zwiedzac. Lub jeszcze lepiej, jak na zaproszenie do kogos bliskiego. Każdy na granicy dostawal wize na 6 mcy i zwykle tyle czasu tam spedzal ...
Ponadto okazalo sie, ze gdybysmy kupili bilet na samolot, to i tak bysmy nie mogli leciec bez pozwolenia.

Po dlugiej dyskusji zdecydowalismy sie zaplacic za owa wycieczke niemale pieniadze, zas pozwolenie mialo być na drugi dzien. Zatem tego dnia moglismy spokojnie zajac sie penetracja centrum Xian. Moglismy na wlasne oczy zobaczyc Miejska Dzwonnice i Bebnice, podziwiac mury, ktore opasaja stare miasto i robia niesamowite wrazenie. Nie omieszkalismy zajrzec do lokalnej pizzerii znalezionej przypadkiem :)






Wyczerpani zamieszaniem, ktore towarzyszylo zakupowi biletow wrocilismy do hotelu. Kiedy już chcielismy otwierac drzwi, okazalo ze zginal nam klucz do pokoju i mimo ze wszystko przeszukalismy trzykrotnie, nie udalo sie go znalezc. Gwozdziem do trumny wydarzen tego dnia, była informacja z Polski, ze musimy na gwalt zalatwic pewna sprawe z bankiem. Jedynym pocieszeniem tego dnia moglo być tylko piwo i darmowy internet w hotelu. Potem juz tylko poszlismy spac...